Obraz - ECCE AGNUS DEI
Około 1950 roku, w niewyjaśnionych okolicznościach, pojawiło się w kościele sporych rozmiarów płótno z malowaną w technice olejnej sceną ECCE AGNUS DEI (Oto Baranek Boży). Początkowo zastąpiło ono nastawę ołtarza głównego ze sceną Ostatniej Wieczerzy (przeniesioną do kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa). Obraz oprawiony był pierwotnie w bogato zdobioną ramę zwieńczoną krzyżem. W połowie lat pięćdziesiątych usunięto go z kościoła, do którego powrócił wiele lat później. Umieszczony został wówczas na północnej ścianie prawego ramienia transeptu, gdzie wisi do dziś.
Obraz z przedstawieniem ECCE AGNUS DEI powstać mógł już w połowie XIX wieku. Jest dziełem nieznanego artysty o nieustalonej do dziś proweniencji. Być może był to malarz niemieckiego pochodzenia. Ogólny klimat tego malowidła zdaje się wskazywać, iż pozostawał on pod wpływem działającego w Rzymie wiedeńskiego bractwa Nazareńczyków, wzorującego się w swych dziełach o religijnym charakterze na mistrzach włoskich wczesnego renesansu. Sposób zakomponowania sceny, upozowanie postaci, modelunek form oraz operowanie światłocieniem świadczą o wysokich umiejętnościach artysty.
Źródłem ikonograficznym przedstawionego tu tematu jest przekaz ewangeliczny św. Jana (J. 1,30), według którego pierwsze słowa wypowiedziane przez św. Jana Chrzciciela w chwili, gdy zobaczył Jezusa brzmiały „Oto Baranek Boży". Określenie to nawiązuje do starotestamentowej zapowiedzi Izajasza (Iz. 53,7) o nadejściu Sługi Pańskiego - pokornego „jak baranek na rzeź prowadzony", cierpiącego mękę i śmierć Odkupiciela. Przekaz ten powszechnie łączony jest przez egzegetów z Jezusem. Istnieje grupa przedstawień o charakterze symbolicznym, odwołująca się wprost do tego proroctwa. Wówczas zamiast Chrystusa pojawia się Baranek Boży. Tendencji tej nie uległ jednak nasz artysta, czerpiąc natchnienie bezpośrednio z tekstu ewangelicznej perykopy.
